BU-GÜN-OL

bugün olmadı
olmadı bugün
ve ne içim kuru bir dal gibi yalnız
ne dudaklarım damağım dilim kuru
susuzluğundan
ne de ağladım nefesim daralırken
sokaklarında terk edilmiş bir sabahın...

sekiz otuz beşte odamın penceresinin kenarında
ciyaklayan bir martının
camlardan geçmeyen sesi kadar
çaresiz;
sadece baktım
ve benden geriye
parmak izim kaldı camda
ve senden; bir siyah zeytin çekirdeği
kahvaltı masasında...

Gözde Ç.